Nieuws
Bekijk hier onze nieuwsberichten. Wil je specifiek nieuws lezen over een bepaalde afdeling of bijvoorbeeld alle cliëntverhalen bekijken? Gebruik dan de filterfunctie. Wil je op de hoogte blijven van ons werk, abonneer je dan op een van onze nieuwsbrieven.
Categorieën
Blijf op de hoogte!
Wil je op de hoogte blijven van ons laatste nieuws? Meld je dan aan voor een van onze nieuwsbrieven.
22 juni 2021
“Dit is het moment dat mensen gaan uitvallen”
In 2020 volgden alle 83 verpleegkundig specialisten en physician assistants (deels in opleiding) van het St. Antonius Ziekenhuis de training Mentaal fit. Zes vragen aan Marjolijn Gerbens, manager van de St. Antonius Academie.
“Kanker krijgen was één van mijn grootste angsten”
De eerste keer dat David kanker kreeg was hij 23 jaar. “Mijn opa had een vorm van leukemie. Het was een van mijn grootste angsten om ook kanker te krijgen. En dan heb je het opeens.” David begon zich af te vragen of er iets mis was toen hij lange tijd veel moest hoesten en gewicht verloor. “ Op een gegeven moment begon ik bloed op te hoesten en ontdekte ik opgezette lymfen. Toen ik hoorde dat ik hodgkin had, schrok ik enorm. Mijn grootste angst was uitgekomen. Ik belandde in een rollercoaster van emoties. Vooral mentaal vond ik het heel heftig.”
27 mei 2021
“De therapie gaf mij de tools om mijn kracht te hervinden”
Toen ik de eerste keer kanker kreeg, raakte ik zwaar depressief. Ik kon alleen nog maar in een donkere kamer zitten, in mijn eentje. Het HDI hielp me door die depressie heen. Toen de kanker terugkwam, zag ik dankzij de therapie het zwarte gat voor ik erin kon vallen…
12 mei 2021
“Door corona belandde ik in isolement”
In de zomer van 2019 merkte Niels dat hij na vijf minuten sporten al buiten adem was. Iets wat hij niet eerder had gehad. “Ik ben meteen naar de huisarts gegaan. Die dacht aan een longontsteking en verwees me door. In het ziekenhuis bleek dat er vier liter vocht achter zijn longen zat. Dit hebben ze eruit gehaald met een drain. Toen zagen ze dat ik longkanker had met de ALK-mutatie.
22 april 2021
“Ik vertrouwde nergens meer op”
Lees hoe Fien Vermeulen door haar behandeling bij het HDI weer toekomstdromen heeft.
15 april 2021
“Ik kwam erachter dat ik een strijd tegen mezelf had gevoerd”
“Mijn glas was zo goed als leeg toen ik bij het HDI kwam. Ik snapte niet waarom, het was al vijf jaar na de behandeling en ik had verwacht dat het met de tijd juist steeds beter zou gaan. Maar het tegendeel was waar. Ik was totaal uitgeput en herkende mezelf niet meer. Tijdens de therapie kwam ik erachter hoe dat kwam.”
24 maart 2021
Van blije babydozen naar chemo-informatie
34 weken zwanger van haar eerste kind was Mariska toen ze hoorde dat ze lymfeklierkanker had. De ‘blije babydozen’ maakten plaats voor informatiemateriaal over chemo’s. Al hadden Mariska en haar vriend Jeroen amper tijd om bij te komen van de schok, laat staan zich echt te verdiepen in wat er allemaal op hen afkwam, want tien dagen na de diagnose werd de bevalling op gang gebracht en kwam zoon Fynn ter wereld. Klein, maar kerngezond en supersterk. Een maand later begon Mariska met haar eerste chemo. “Het leek in eerste instantie overzichtelijk: een halfjaar behandelingen en een genezingskans van 90 procent. Maar dat liep allemaal anders.”
10 maart 2021
Nadja Hüpscher: “Jezelf vergeet je gewoon een tijdje”
“Als je partner ziek is, verzorg je die en eventueel ook de kinderen, zoveel je kan. Jezelf vergeet je gewoon een tijdje. Na een tijd word je moe, maar je gaat door. Maar er komt een moment dat het te zwaar wordt en dat je zelf weer naar aandacht verlangt. Ik schaamde me ervoor, maar gelukkig besefte ik bij het Helen Dowling Instituut dat het heel normaal is.”
08 maart 2021
Nadja Hüpscher nieuwe ambassadeur Helen Dowling Instituut
Hüpscher geeft naasten een stem en een gezicht in de nieuwe campagne ‘Heb hart voor HDI’, waarin vanaf 11 maart speciale aandacht is voor naasten.
04 februari 2021
“Je partner begrijpt misschien 80 procent”
Viora Rebergen kreeg vijf jaar geleden de diagnose acute lymfatische leukemie, met 50/50-overlevingskans. Ze onderging 2,5 jaar chemotherapie en zag zichzelf van een 25-jarige uitgesproken fitgirl transformeren in een kale, opgezwollen en doodzieke jonge vrouw. “Ik was mijlenver verwijderd van de persoon die ik was voor ik ziek was en had hulp nodig om verder te kunnen. Die vond ik bij het HDI. Hoe lief je omgeving ook is, het is niet hetzelfde als delen en verwerken met lotgenoten. Het belang van psychische hulp wordt vaak onderschat, daarom doe ik mee aan de campagne Heb hart voor HDI.”
05 januari 2021
“Therapie geeft me de rust in mijn hoofd om thuis moeder te zijn”
Kirsten is moeder van twee kinderen, van toen 4 en 2, en timmerde flink aan de weg als zelfstandig consultant. Op een dag voelt ze een klein hard bobbeltje in haar borst. Voor de zekerheid gaat ze naar de dokter. Er komt geen borstkanker voor in de familie dus echt ongerust is ze niet. Maar daarna volgt het ene slechte nieuws het andere op.
17 november 2020
Ik wilde mijn kind toch goed achterlaten?
Na de chemo’s ging het ‘gewone’ leven vanzelf door. Ik had een baan, een peuter om voor te zorgen. Zelf stond ik onder hoogspanning. Ik heb een latente vorm van non-hodgkin wat betekent dat de ziekte elk moment weer kan oplaaien. In het ziekenhuis werd me aangeraden alles goed te regelen. Voogdij, een testament, want ja: de klok tikt door en ik wilde mijn kind toch goed achterlaten? Na alle chemo’s stortte ik me vol hierop. Bij wie wil ik dat mijn kind opgroeit? Hoe zorg ik dat ze een stabiele jeugd krijgt? En wat wil ik verder allemaal vastleggen voor als ik er niet meer ben? Intussen ging ik door. Met werken, met zorgen voor mijn kind. Als alleenstaande moeder moet je wel, financieel én praktisch gezien. Tot het moment kwam dat ik niet meer kon. Mijn omgeving snapte er niets van.”
09 november 2020
10-vragen aan Viora Rebergen en haar vriend Joost van Willigenburg
Viora Rebergen kreeg vijf jaar geleden de diagnose acute lymfatische leukemie, met 50/50-overlevingskans. Ze onderging 2,5 jaar chemotherapie en zag zichzelf van een 25-jarige uitgesproken fitgirl transformeren in een dikke, kale en doodzieke jonge vrouw. Viora, Joost en haar ouders vonden in die tijd een klankbord bij het Helen Dowling Instituut (HDI) en Viora werd ook lid van onze cliëntenraad. Over haar leven met kanker schreef ze, samen met haar vriend Joost van Willigenburg, een bloedeerlijk, aangrijpend boek dat direct op nummer 2 van de Bestseller Top-60 binnenkwam.
01 oktober 2020
Ik kon niet meer alleen thuis zijn
Na de chemo’s dacht Gonneke: zo nu gaan we weer normaal doen. “Ik ging aan het werk en plande elk vrij moment vol. Als ik maar niet thuis was. Tot ik zo moe was dat zelfs met mijn ogen knipperen als inspanning voelde. Toen wist ik dat ik hulp nodig had. Die vond ik bij het Helen Dowling Instituut (HDI).”
07 februari 2020
“Grenzen overschrijden mag geen gewoonte zijn”
Wat ik meest mis in deze jaren na kanker is vrijheid. Een lichaam met een bijna altijd halfvolle, dan wel bijna lege batterij, beperkt enorm. Inmiddels kamp ik hier ruim drie jaar mee en ondertussen heb ik vele manieren ontdekt die het omgaan met weinig energie makkelijker, fijner, vrijer en soms zelfs productiever maakt.
25 augustus 2019
“Ik vraag me vaker af: wil ik dit echt?”
Waar de eerste tijd na de behandelingen er duidelijk een stijgende lijn te zien is in mijn energieniveau, stagneert deze lijn na een jaar of twee. Om vervolgens zelfs te dalen. Zo’n kleine drie jaar na mijn laatste behandeling zit ik slechter in mijn vel dan ooit.
“Maar je bent toch schoon?” (video)
Toen ik nog ziek was en regelmatig in het ziekenhuis lag, leefde iedereen enorm met me mee. Maar zodra ik ‘schoon’ werd verklaard en naar huis mocht, viel die aandacht weg. Mensen gingen ervan uit dat ik mijn gewone leven van vóór de ziekte zomaar kon oppakken. “Maar je bent toch schoon?”, vroegen ze dan. Terwijl het herstel toen pas begon.
22 augustus 2019
“Ik leer te leven met of-of in plaats van en-en”
In 2017 hoorde ik dat het voor 95 procent zeker was dat ik lymfklierkanker had. In de weken die volgden leefde ik tussen hoop en vrees. Het verwijderen van de lymfklier maakte de diagnose op 21 december eindelijk definitief: ik had kanker. De eerste chemo zou op 4 januari starten.
21 augustus 2019
“Ja, ik ben ook wel eens moe …”
Een opmerking die me vroeger pijn deed. Sinds ik de online therapie Minder Moe bij Kanker bij het HDI gevolgd heb niet meer! In oktober 2014 kreeg ik de diagnose lymfeklierkanker. Na de nodige onderzoeken, acht chemokuren en immuuntherapie werd ik genezen verklaard en ging ik mijn leven weer oppakken. Rustig weer aan het werk, sporten en deelnemen aan het sociale leven. Tot in 2016 de eerste terugslag kwam.
20 augustus 2019
“Middagdutjes zijn geen luxe, maar noodzaak”
Ik vind het vreselijk wanneer het woord ‘kanker’ als scheldwoord of hippe aanduiding (“Dat is Kanker lekker!”) gebruikt wordt, nu maak ik er -bij uitzondering- deze keer mezelf schuldig aan: Ik Ben Kanker Moe! Ik ben al twee jaar zo ongelooflijk moe. Moe, moe en nog eens moeër.
27 mei 2019
Diakonessenhuis werkt aan vitale zorgverleners met de Helen Dowling Academie
Patiënten zijn gebaat bij gezonde zorgverleners. Want je kunt alleen goed voor anderen zorgen, als je ook voor jezelf zorgt. Dat bracht Camilla Basart, projectleider Oncologie bij het Diakonessenhuis, op het idee om de Helen Dowling Academie in te schakelen voor een tweedaagse training over vitaliteit en energiemanagement. “Er kwamen behoeften en knelpunten naar voren die we nog niet kenden.”