Onzekerheidsachtbaan
Zo begon totaal onverwacht mijn rit in de onzekerheidsachtbaan. De diagnose was Chronische Lymfatische Leukemie. Ik weet niet welk beeld dat bij u oproept, maar ik zag mijn begrafenis voor me en mijn kinderen zonder hun moeder. Mijn leven was voorbij. Dacht ik… Maar de boodschap die ik kreeg was een iets andere. Zoals Herman Finkers het treffend verwoordde in zijn show ‘Na de pauze’: “…je gaat er wel dood aan en het is ongeneeslijk, maar gelukkig is het mild.” Mild, omdat het nog heel lang kan duren. Of niet. Dat is niet te zeggen. De ‘behandeling’ is wait and see, ofwel afwachten tot ik zieker word. Met deze onzekere boodschap en de opdracht het ‘een plekje te geven’, mocht ik naar huis. Vanaf dat moment dacht ik: En nu?
Ik was doodmoe. De grond onder mijn voeten was verdwenen. Tegelijkertijd voelde ik een enorme onrust en haast. Ik wilde dit helemaal niet. Wat moest en kon ik ermee? Wat voor zin had mijn leven? Waarom zou ik mijn bed nog uitkomen? Ik voelde me ook een aansteller. Ik was niet eens ziek genoeg voor behandeling, dus wat zeurde ik eigenlijk? Dat ik wel degelijk ziek was en serieus te nemen klachten had, drong niet tot me door.
Verwerken
Maanden later las ik op internet over het Bemind onderzoek naar het effect van mindfulness op vermoeidheid bij kanker. Ik wilde dolgraag minder moe zijn. Ik mocht meedoen aan een training en leerde gericht met het verwerkingsproces bezig te zijn en ontspanning te ervaren in een spannende tijd. Wat ik nog miste, was richting. Een doel om voor op te staan. Mijn huisarts raadde het Helen Dowling Instituut aan. Het werd tijd dat ik erkende dat ik kanker heb.
Ruimte
Vanaf de eerste verwelkoming door de gastvrouw van het HDI Groesbeek, voelde ik me gedragen. Individuele gesprekken, de groep ‘omgaan met kanker’ en ook het boek ‘En nu?’ van Eveline Tromp in de HDI-bibliotheek, leerden me dat mijn gevoel normaal was. Ik ben geen uitzondering, geen aansteller. De weg die ik heb te gaan, is zwaar. Maar hij is niet onmogelijk. Die erkenning, herkenning en niet oordelende steun gaf eindelijk ruimte. Ruimte voor rust, herstel en vertrouwen. De achtbaan heb ik inmiddels verlaten voor een zoektocht. Een tocht naar wat voor mij belangrijk en zinvol is en waar ik, ongeacht hoe ziek ik ben, mijn bed voor uit kom.
Vertrouwen
En nu? Ik loop mijn pad en vind mijn weg, dankzij het Helen Dowling Instituut. Natuurlijk blijft er onzekerheid en angst, maar er zijn ook ontelbare waardevolle momenten van geluk en groei. Ik leef en geniet nu meer dan ooit. Met toenemend (zelf)vertrouwen.
Wat kan het HDI voor jou betekenen?
Het Helen Dowling Instituut is gevestigd in Bilthoven, Arnhem en Nijmegen en biedt professionele psychologische zorg op maat bij kanker.
Zowel individueel (live of online) als relatie- en gezinstherapie en groepsbehandeling. Bekijk onze behandelingen hier.
Daarnaast ontwikkelde het HDI de effectieve online behandelingen Minder moe bij kanker, Minder moe bij ziekte en Minder angst na kanker.
