Kinderwens
Hij is geboren en getogen in een dorpje onder de rook van Aalsmeer. Werkzaam als onderhoudsman en getrouwd met Mariska die in de zorg werkt. Zeven jaar geleden werd hun zoon Daan geboren na een lang bestaande kinderwens. De blijdschap over zijn geboorte werd overschaduwd door het verlies van zijn moeder. Zij stierf kort voor de geboorte van haar kleinkind. Als enig kind kreeg Vincent de zorg voor zijn vader erbij.
Een half jaar geleden werd, na enkele nare onderzoeken, de diagnose gesteld. Het was direct duidelijk dat hij niet meer zou kunnen genezen. Nauwelijks bekomen van de schrik volgden de ontwikkelingen zich snel op en werd hij enkele keren met een levensbedreigende tumorbloeding opgenomen in het ziekenhuis. Toen dat allemaal maar nét goed was afgelopen, volgde een chemotraject.
Als jonge knul van begin twintig was hij getuige van het overlijden van een goede vriend en ook maakte hij een fatale bloeding mee van een buurman. Die beelden stonden na 25 jaar nog steeds op zijn netvlies. Zijn grootste zorg is dat zijn zoon later met dit soort beelden aan hem zal terugdenken.
Door zijn hobby maakte hij vrienden over de hele wereld
Hobby
In al zijn bescheidenheid is Vincent een bijzonder mens met een bijzondere hobby. Hij groeide op met verhalen uit de oorlog en ontwikkelde een specifieke interesse voor vliegtuigcrashes uit de tweede wereldoorlog. Al jarenlang spit hij archieven door, pluist hij oude lokale kranten uit en zoekt hij contact met nabestaanden van omgekomen bemanningsleden. Op die manier heeft hij al veel slachtoffers een gezicht gegeven, haalde hij verschillende keren de krant en maakte hij vrienden over de hele wereld.
Geliefden achterlaten is het moeilijkste dat hij ooit zal doen
Tranen stromen over zijn wangen
Zodra hij zit kijkt hij me met zijn lichte ogen dankbaar aan. Hij vertelt opgelucht dat hij geen last meer heeft van de nare beelden. Ik glimlach en voel me warm worden van binnen, wat een mooie baan heb ik hier bij het HDI.
Dan vertelt hij over zijn gezin, en over zijn vader. De zorgen die hij om hen heeft. Gaan ze het wel redden zonder zijn hulp. Hij is hun steun en toeverlaat, in alles. Hij kan zijn eigen leven loslaten, hoe jong hij met zijn 45 jaren ook is. Hij heeft er vrede mee, en hij heeft het vertrouwen dat hij zijn moeder gaat weerzien. Maar het achterlaten van zijn geliefden is het moeilijkste dat hij ooit zal doen in zijn leven. De tranen stromen over zijn wangen.
En dan vertelt hij hoe hij zijn leven aan het afronden is; hoe hij zijn naasten goed achter wil laten, hoe hij afscheid neemt van oude bekenden en dappere keuzes durft te maken voor zichzelf.
Ik voel een enorm respect voor deze lieve, eenvoudige man. Wijsheid en moed zijn vanaf de buitenkant lang niet altijd zichtbaar.
Mirjam Koppenol
Mirjam werkt sinds 2019 bij het Helen Dowling Instituut als psycholoog en is in opleiding tot GZ-psycholoog. Graag maakt zij anderen deelgenoot van haar ervaringen als therapeut, en geeft ze een inkijkje in de therapiekamer.
