Door: Laurien van der Poll-Wilschut, cliënt bij het HDI
Ik was kwaad en verdrietig, kon mijn verhaal niet goed kwijt bij onze familie en vrienden. Ondanks dat ik goed met mijn man kon en nog steeds kan praten heb ik direct professionele hulp gezocht, omdat ik er niet aan onderdoor wilde gaan. Ik wilde op een gezonde manier mijn man kunnen bijstaan, want we hadden en hebben elkaar zo hard nodig.
Hulp bij verwerking
Omdat mijn man zelf geen psychologische begeleiding wilde, kon het ziekenhuis mij niet helpen. Daarom ben ik met de huisarts gaan praten en hij vertelde mij dat er verschillende mogelijkheden waren voor hulp waaronder het HDI. Het HDI gaf mij het beste gevoel dus heb ik mezelf ingeschreven. Dit vond ik best moeilijk omdat ik het als een soort zwakte zag dat ik het niet alleen kon verwerken, maar ik ben heel blij dat ik het gedaan heb.
Onzekerheid en angst erkennen
Het eerste persoonlijke gesprek met mijn therapeut was vooral heel emotioneel. Vragen als ‘waarom hij/wij nu weer’ en ‘hoe zit het met onze toekomst’ kwamen boven. Er moet een klik zijn met je therapeut, anders denk ik niet dat de gesprekken nut hebben. Gelukkig hadden we direct een klik en zijn we op een zeer rustige manier gestart om de onzekerheid en angst over de ziekte van mijn man te erkennen. Dit kan niet genegeerd worden en door dat te erkennen gaf het mij ruimte om per dag te leven. Ik hield destijds een ziekenhuisdagboek bij voor familie, vrienden en collega’s zodat ik ons verhaal van me af kon schrijven. Dat werkte heel erg therapeutisch voor mij.
Zelf op zoek naar oplossingen
In de latere gesprekken bij het HDI vertelde ik wat ik de afgelopen weken gedaan had en waar ik tegenaan liep. Door te praten met mijn therapeut merkte ik dat ik zelf al op zoek ging naar oplossingen wat voor mij werkt, maar ook voor mijn man, onze familie/vrienden en zeker ook mijn werk. Mijn therapeut luisterde vooral en gaf soms een extra tip om anders naar een situatie te kijken en samen stelden we doelen op voor het volgende gesprek.
Een sterker mens
In totaal heb ik maar zes gesprekken gehad bij het HDI, maar het voelde alsof ik er honderd heb gehad. Zo snel voelde het vertrouwd. Ik ben zoveel sterker geworden en kan beter relativeren. Hierdoor kan en durf ik alles veel beter aan en kan ik zaken verwerken. Ik ben mijn therapeut onwijs dankbaar voor haar luisterende oor, begrip, tips & tricks en uiteraard steun. Het HDI is voor mij een zeer warme en prettige stichting met mensen die zich inzetten voor hun medemens, die hulp en ondersteuning kunnen gebruiken in een zeer zware periode.
