ZIJ
Toen hij zo ziek bleek besloot ze te stoppen met haar werk en vervroegd met pensioen te gaan. Ze wil er zoveel mogelijk voor hem zijn. Dat is liefde. In de praktijk betekent dit dat ze alert is op de symptomen die hem in het ziekenhuis doen belanden. Ze is medisch onderlegd en houdt hem als een havik in de gaten, als de dood om hem plotseling kwijt te raken. Ze heeft het ook voor zichzelf nodig, de momenten samen. Er is geen tijd te verliezen.
De behoefte aan emotionele verbinding spat van haar gezicht.
HIJ
Hij vindt het niet vanzelfsprekend om in therapie te gaan. Hij kent genoeg psychologen na al die jaren als verpleegkundige in de GGZ te hebben gewerkt. Ze hoeven hem niks meer te vertellen. Toch komt hij, voor háár. Dat is liefde. Geleidelijk verdwijnt zijn scepsis naar de achtergrond en krijg ik een inkijkje in zijn leven: een onveilige thuissituatie, verbroken familierelaties en een harnas om het kwetsbare kind binnenin te beschermen.
Onlangs gebeurde er iets bijzonders. Hij bezocht zijn schoonzus na het overlijden van zijn oudste broer. Een broer die hij achttien jaar geleden voor het laatst had gezien. ‘Hij hield van jou,’ had ze gezegd. Toen hij deze woorden uitsprak ving ik een glimp op van het naar liefde verlangende kind achter het harnas.
‘Zij voelt dat ook. Dat is liefde.’
HIJ
Hij voelt haar appél om dichterbij te mogen komen. Gék wordt ie van alle vragen. Instinctief trekt hij zich op die momenten terug in zijn eigen bubbel. Het doet me denken aan een egel die zijn stekels opzet bij dreigend gevaar. Hunkerend naar genegenheid heeft hij al jong geleerd zichzelf te beschermen voor de pijn die liefde met zich meebrengt. Hoe vaak ze hem ook zegt dat ze van hem houdt, hij voelt het niet. Toch blijft hij bij haar. Dat is liefde.
ZIJ
Ze breekt maar moeilijk door zijn harnas, hoe hard ze ook haar best doet om dichterbij te komen. Moedeloos wordt ze ervan. En intens verdrietig. Ik voel haar twijfel. In een opwelling nodig ik haar uit om de vraag die haar bezighoudt naar hem uit te spreken. Haar stem trilt. ‘Beteken ik wel iets voor jou?’ Ik hou mijn adem in.
HIJ
Instinctief gaan zijn stekels omhoog en dwalen zijn woorden doelgericht af van zijn binnenste.
‘Hoor je wat ze zegt?’ Ik help hem een beetje. ‘Haar vraag is ontzettend moedig en kwetsbaar.’
Dan kijkt hij haar aan, de vrouw met wie hij ruim dertig jaar samen is en door wie hij in mijn kamer is beland. Zijn blik verzacht.
‘Ik weet niet wat houden van is. Maar ik kan me een leven zonder jou niet voorstellen.’
Dit is liefde.
Mirjam Koppenol
Mirjam werkt sinds 2019 bij het Helen Dowling Instituut en is GZ-psycholoog. Graag maakt zij anderen deelgenoot van haar ervaringen als therapeut, en geeft ze een inkijkje in de therapiekamer. Wil je reageren, dan kan dat via mkoppenol@hdi.nl
