Nieuws
Bekijk hier onze nieuwsberichten. Wil je specifiek nieuws lezen over een bepaalde afdeling of bijvoorbeeld alle cliëntverhalen bekijken? Gebruik dan de filterfunctie. Wil je op de hoogte blijven van ons werk, abonneer je dan op een van onze nieuwsbrieven.
Categorieën
Blijf op de hoogte!
Wil je op de hoogte blijven van ons laatste nieuws? Meld je dan aan voor een van onze nieuwsbrieven.
Angst en onzekerheid in tijden van corona
Bron: Tijdschrift NVPO
17 november 2020
Ik wilde mijn kind toch goed achterlaten?
Na de chemo’s ging het ‘gewone’ leven vanzelf door. Ik had een baan, een peuter om voor te zorgen. Zelf stond ik onder hoogspanning. Ik heb een latente vorm van non-hodgkin wat betekent dat de ziekte elk moment weer kan oplaaien. In het ziekenhuis werd me aangeraden alles goed te regelen. Voogdij, een testament, want ja: de klok tikt door en ik wilde mijn kind toch goed achterlaten? Na alle chemo’s stortte ik me vol hierop. Bij wie wil ik dat mijn kind opgroeit? Hoe zorg ik dat ze een stabiele jeugd krijgt? En wat wil ik verder allemaal vastleggen voor als ik er niet meer ben? Intussen ging ik door. Met werken, met zorgen voor mijn kind. Als alleenstaande moeder moet je wel, financieel én praktisch gezien. Tot het moment kwam dat ik niet meer kon. Mijn omgeving snapte er niets van.”
09 november 2020
10-vragen aan Viora Rebergen en haar vriend Joost van Willigenburg
Viora Rebergen kreeg vijf jaar geleden de diagnose acute lymfatische leukemie, met 50/50-overlevingskans. Ze onderging 2,5 jaar chemotherapie en zag zichzelf van een 25-jarige uitgesproken fitgirl transformeren in een dikke, kale en doodzieke jonge vrouw. Viora, Joost en haar ouders vonden in die tijd een klankbord bij het Helen Dowling Instituut (HDI) en Viora werd ook lid van onze cliëntenraad. Over haar leven met kanker schreef ze, samen met haar vriend Joost van Willigenburg, een bloedeerlijk, aangrijpend boek dat direct op nummer 2 van de Bestseller Top-60 binnenkwam.
17 oktober 2020
Marije van der Lee te zien op Linda TV
Ook Goedemorgen! geeft een intiem inkijkje in het ochtendritueel van wakker wordend Nederland. In de derde aflevering stond Linda TV op met HDI’s Marije van der Lee.
01 oktober 2020
Ik kon niet meer alleen thuis zijn
Na de chemo’s dacht Gonneke: zo nu gaan we weer normaal doen. “Ik ging aan het werk en plande elk vrij moment vol. Als ik maar niet thuis was. Tot ik zo moe was dat zelfs met mijn ogen knipperen als inspanning voelde. Toen wist ik dat ik hulp nodig had. Die vond ik bij het Helen Dowling Instituut (HDI).”
07 februari 2020
“Grenzen overschrijden mag geen gewoonte zijn”
Wat ik meest mis in deze jaren na kanker is vrijheid. Een lichaam met een bijna altijd halfvolle, dan wel bijna lege batterij, beperkt enorm. Inmiddels kamp ik hier ruim drie jaar mee en ondertussen heb ik vele manieren ontdekt die het omgaan met weinig energie makkelijker, fijner, vrijer en soms zelfs productiever maakt.
Langer leven met kanker dan verwacht (artikel Trouw)
Dankzij medische vooruitgang leven steeds meer mensen met kanker langer dan de oorspronkelijke prognose. In principe een goede ontwikkeling, die echter veel vraagt van patiënten en naasten. Hoe pak je de draad van je leven op als je toekomst zo onzeker is? In de krant Trouw verscheen hierover een artikel, waarvoor cliënten en een therapeut van het HDI werden geïnterviewd.
25 augustus 2019
“Ik vraag me vaker af: wil ik dit echt?”
Waar de eerste tijd na de behandelingen er duidelijk een stijgende lijn te zien is in mijn energieniveau, stagneert deze lijn na een jaar of twee. Om vervolgens zelfs te dalen. Zo’n kleine drie jaar na mijn laatste behandeling zit ik slechter in mijn vel dan ooit.
“Maar je bent toch schoon?” (video)
Toen ik nog ziek was en regelmatig in het ziekenhuis lag, leefde iedereen enorm met me mee. Maar zodra ik ‘schoon’ werd verklaard en naar huis mocht, viel die aandacht weg. Mensen gingen ervan uit dat ik mijn gewone leven van vóór de ziekte zomaar kon oppakken. “Maar je bent toch schoon?”, vroegen ze dan. Terwijl het herstel toen pas begon.
22 augustus 2019
“Ik leer te leven met of-of in plaats van en-en”
In 2017 hoorde ik dat het voor 95 procent zeker was dat ik lymfklierkanker had. In de weken die volgden leefde ik tussen hoop en vrees. Het verwijderen van de lymfklier maakte de diagnose op 21 december eindelijk definitief: ik had kanker. De eerste chemo zou op 4 januari starten.
21 augustus 2019
“Ja, ik ben ook wel eens moe …”
Een opmerking die me vroeger pijn deed. Sinds ik de online therapie Minder Moe bij Kanker bij het HDI gevolgd heb niet meer! In oktober 2014 kreeg ik de diagnose lymfeklierkanker. Na de nodige onderzoeken, acht chemokuren en immuuntherapie werd ik genezen verklaard en ging ik mijn leven weer oppakken. Rustig weer aan het werk, sporten en deelnemen aan het sociale leven. Tot in 2016 de eerste terugslag kwam.
20 augustus 2019
“Middagdutjes zijn geen luxe, maar noodzaak”
Ik vind het vreselijk wanneer het woord ‘kanker’ als scheldwoord of hippe aanduiding (“Dat is Kanker lekker!”) gebruikt wordt, nu maak ik er -bij uitzondering- deze keer mezelf schuldig aan: Ik Ben Kanker Moe! Ik ben al twee jaar zo ongelooflijk moe. Moe, moe en nog eens moeër.