Nieuws
Bekijk hier onze nieuwsberichten. Wil je specifiek nieuws lezen over een bepaalde afdeling of bijvoorbeeld alle cliëntverhalen bekijken? Gebruik dan de filterfunctie. Wil je op de hoogte blijven van ons werk, abonneer je dan op een van onze nieuwsbrieven.
Categorieën
Blijf op de hoogte!

30 januari 2025
Vanuit de therapiekamer: Een kostbaar briefje
Voorzichtig slaat hij de map open. De getypte A-viertjes zijn zorgvuldig gestoken in plastic insteekhoezen. Tussen een van de bladen zit een briefje dat lijkt op een boodschappenlijstje. Teder streelt hij er met zijn vingers overheen.

28 november 2024
Deze mooie club wil ik in mijn testament
Toen Greta en haar man op een dag bij de notaris zaten om hun testament bij te werken en de notaris vroeg naar hun wensen wist Greta direct: “Ik wil dat er een stuk naar het Helen Dowling Instituut (HDI) gaat. Iedereen om ons heen weet wat het HDI voor mij en voor ons heeft betekend toen ik kanker had.”

05 november 2024
“De groep Ruimte om te sterven was een eyeopener”
In september 2020 kreeg Nanda te horen dat ze uitgezaaide eierstokkanker had en nog zo’n vijf jaar te leven had. “Ik liep al jaren met overmatig bloedverlies en pijn in mijn buik en rug, maar ze konden steeds niets vinden. Ook niet bij een echo. Ze dachten dat het te maken had met de overgang.”

28 augustus 2024
Vanuit de therapiekamer: Krachttermen
De scheldwoorden tollen door de kamer. ‘Is het nu genoeg?’ zijn stem klinkt smekend en hoopvol. Ik ben onverbiddelijk; ‘Vijf minuten hebben we afgesproken, dat lukt je thuis ook.’

21 augustus 2024
“Op momenten dat je echt in de rats zit, bel je een lotgenoot”
Judy en Marlies ontmoetten elkaar tijdens hun laatste gezamenlijke chemokuur, raakten aan de praat en raakten nooit meer uitgepraat. Want hoe lief je omgeving ook is, alleen een lotgenoot weet écht wat je meemaakt, ervaren beide vrouwen.

01 augustus 2024
Vanuit de therapiekamer: Ziekenhuistrauma
Nooit eerder kwam een cliënt met zo’n duidelijke hulpvraag: help mij met het verwerken van mijn ziekenhuiservaringen. Zodra die uit mijn hoofd zijn, kan ik weer verder.

27 juni 2024
“Vaak stond ik al moe op en dacht: hoe kom ik deze dag weer door?”
Maaike liep twee jaar rond met een onheilspellende groeiende knobbel in haar hals voor ze erachter kwam dat het kwaadaardige schildklierkanker was. Na de medische behandeling was Maaike zo vermoeid dat het niet lukte haar leven weer op te pakken. “Na gesprekken met de praktijkondersteuner en een reguliere psycholoog wist ik dat ik specialistische hulp nodig had.”

28 april 2024
Vanuit de therapiekamer: Kwetsuur
Het is best ingewikkeld thuis, want haar man houdt, wellicht tegen beter weten in, hoop. Zijzelf voelt veel meer acceptatie. We kunnen het hebben over datgene wat voor haar belangrijk is: peacefully dying. Ondanks de taalbarrière komen we er meestal wel uit. Maar nu heb ik niet direct door dat er zojuist iets heel pijnlijks werd aangeraakt.

08 april 2024
“We wilden graag iets terugdoen voor de zorg die we hebben gehad”
Eltjo’s vrouw Esther overleed in het voorjaar van 2020 aan de gevolgen van kanker. Door corona konden er maar dertig mensen bij haar begrafenis zijn. Daarom organiseerde het gezin zodra het kon ‘Vier het leven van Esther’, een borrel in het bos, voor dierbaren. Gasten werd gevraagd om in plaats van bloemen of andere cadeaus te doneren aan het Helen Dowling Instituut. “Wij hebben als gezin veel gehad aan deze zorg. Het voelde goed om zo iets terug te geven.”

06 maart 2024
Mascha neemt afscheid van onze cliëntenraad
Mascha is sinds september 2016 lid van de cliëntenraad van het Helen Dowling Instituut. Na 8 mooie jaren neemt ze afscheid. Namens alle medewerkers: heel hartelijk dank Mascha voor je enorme inzet en betrokkenheid bij ons werk!

26 januari 2024
“Eerst borrelt het heel lang en dan ontploft het van binnen”
Toen Daan de diagnose kreeg kon hij het niet geloven. Hij, die altijd zo sportieve, gezonde jongen had blaaskanker? Twee weken ervoor reed hij nog 160 kilometer op zijn fiets zonder problemen. Na het eerste ongeloof volgde de angst. Ga ik nu dood? “Ik zag mezelf steeds liggen in een kist, met mijn gezin eromheen. Ik wist: hier kom ik mentaal niet zelf doorheen.”

21 september 2023
‘Ik kan accepteren dat ik doodga, maar hoe neem ik afscheid van mijn kind?’
Een week nadat Nienke haar dochter Veerle op de wereld zette, werd een grote tumor in haar baarmoederhals ontdekt. Na vele pijnlijke, onvoorstelbare behandelingen brak een rustige periode aan, maar toen kwam het slechte nieuws: Nienkes kanker is ongeneeslijk. “Ik kan alles aan, behalve dat ik Veerle niet kan zien opgroeien. Dat ik haar moet achterlaten… Ik weet gewoon niet hoe dat moet.”

19 april 2023
Vanuit de therapiekamer: Zaaien in een treurige berm
Terwijl het vlammetje nog uren blijft flakkeren in het kleine kapelletje, vervolg ik mijn voettocht op deze vierde mei. Niet veel later passeer ik een berm; troosteloos, bemodderd en met lange grassprieten. Hier moet het zijn..

17 november 2022
Vanuit de therapiekamer: zijn geliefden achterlaten is het moeilijkste
Langzaam sjokt hij de lange trap op. Rossige haren, gezet postuur, een smoezelig T-shirt, de infuusnaald van de chemo nog in zijn onderarm. We hebben al een aantal sessies gehad en ik leer hem steeds beter kennen.

16 november 2022
“Ik hoorde dingen waar ik zelf de woorden niet voor had”
Als je iets heftigs overkomt is het belangrijk erover te praten. Maar wat als je allebei nou geen prater bent?! Toen de kanker van Wilma uitgezaaid bleek en de gynaecoloog aanraadde voor gesprekken naar het Helen Dowling Instituut te gaan, voelden Henk en Wilma allebei een drempel. En die werd nog hoger toen het HDI een groepsbehandeling voorstelde. “We zijn heel bij dat we het toch hebben gedaan.”

12 juli 2022
Vanuit de therapiekamer: Maaike (52) blijft dóódmoe
De tranen rollen over haar wangen. Met gesloten ogen, rechtop zittend in een stoel, is ze weer het kind van toen, een negenjarig jongensachtig meisje met lange blonde haren. Net thuisgekomen van het spelen en zich van geen kwaad bewust, smijt moeder een bord eten naar haar hoofd.

15 februari 2022
Sinds Ingerid hoorde dat zij niet te genezen is, worstelt én knuffelt haar gezin meer dan ooit
Op 5 november kregen Ingerid en haar gezin een onmogelijke boodschap: de borstkanker waar Ingerid sinds mei 2018 voor werd behandeld, is uitgezaaid op twaalf plaatsen en genezing is niet meer mogelijk. Sindsdien koestert het gezin elk moment dat ze samen hebben meer dan ooit tevoren en zoekt elk van hen naar een manier om zelf overeind te blijven en tegelijk elkaar vast te houden.

20 april 2022
“Ik hoorde ongeveer gelijktijdig dat ik zwanger was en dat ik mijn moeder ging verliezen”
In december 2016 kreeg Marans moeder Miriam te horen dat ze kanker had. Even leek het goed af te lopen, maar twee jaar later bleek de kanker uitgezaaid. Het gezin worstelde met het naderende afscheid en vond hulp bij het Helen Dowling Instituut (HDI). Dochter Maran: “Ik was compleet in paniek. Bang dat ik iets zou vergeten te vragen en dat het straks niet meer kon. Mijn moeder had veel zorgen hoe het verder moest met ons, al deed ze haar best om dat zo min mogelijk te laten merken.”

01 december 2021
‘Krampachtig probeert hij grip te houden op zijn angst’
Mirjam Koppenol, psycholoog bij het Helen Dowling Instituut, geeft in deze column een inkijkje in haar behandelkamer.

30 november 2021
“Ik voel een enorme druk om te blijven leven”
In 2012 kreeg Niels enige zus Sandra te horen dat zij een ongeneeslijke vorm van kanker heeft. In 2019 krijgt zijn vrouw Bianca dezelfde boodschap. “Het is niet te beschrijven, de impact die dit heeft. Je wordt overspoeld door angst en verdriet, maar mij confronteerde het ook enorm met mijn eigen sterfelijkheid. Ik voel een enorme druk om te blijven leven, want als mij iets overkomt blijven de kinderen alleen achter.”

19 oktober 2021
Borstkankermaand: “Ik wilde niet die kwetsbare kankerpatiënt zijn”
Vol vertrouwen ging ze naar het eerste bevolkingsonderzoek. Tot haar huisarts belde dacht ze er geen seconde meer aan. Mariëtte (53): “Ik voelde me topfit, sportte tien uur in de week. Ik kon me gewoon niet voorstellen dat er kanker in mijn lichaam zat, terwijl ik daar niets van merkte. In het ziekenhuis bleek dat het in beide borsten zat. Ik was compleet overdonderd.”

05 oktober 2021
“Kanker mocht er van mij niet zijn”
Angelique kreeg twee keer de diagnose blaaskanker. Wat dit met haar deed, stopte ze weg. Tot ze instortte. Bij het Helen Dowling Instituut ging haar masker af. Met haar humoristische en energieke inborst maakte ze een verrassende theatervoorstelling over wat kanker met je doet.

22 juni 2021
“Kanker krijgen was één van mijn grootste angsten”
De eerste keer dat David kanker kreeg was hij 23 jaar. “Mijn opa had een vorm van leukemie. Het was een van mijn grootste angsten om ook kanker te krijgen. En dan heb je het opeens.” David begon zich af te vragen of er iets mis was toen hij lange tijd veel moest hoesten en gewicht verloor. “ Op een gegeven moment begon ik bloed op te hoesten en ontdekte ik opgezette lymfen. Toen ik hoorde dat ik hodgkin had, schrok ik enorm. Mijn grootste angst was uitgekomen. Ik belandde in een rollercoaster van emoties. Vooral mentaal vond ik het heel heftig.”

27 mei 2021
“De therapie gaf mij de tools om mijn kracht te hervinden”
Toen ik de eerste keer kanker kreeg, raakte ik zwaar depressief. Ik kon alleen nog maar in een donkere kamer zitten, in mijn eentje. Het HDI hielp me door die depressie heen. Toen de kanker terugkwam, zag ik dankzij de therapie het zwarte gat voor ik erin kon vallen…