Gek kuiltje in mijn borst

Eind mei 2012 ging ik naar de huisarts voor een uitstrijkje. Toch ook maar eens naar dat gekke kuiltje in mijn borst laten kijken. De huisarts stelt voor dat ik dat laat checken in het ziekenhuis, maar zegt niks over borstkanker. Ik ga toch maar eens googelen en dan blijkt zo’n kuiltje, een intrekking, vrijwel zeker een kwaadaardige tumor te betekenen. Ik ben verbijsterd. Ik kanker…? Een paar dagen later lig ik onder de scan. En ja, ik blijk inderdaad borstkanker te hebben.

Door: Berdine, client HDI Bij de borstamputatie wordt de poortwachtersklier verwijderd. Het duurt tien vreselijke dagen voor de uitslag bekend is. Dan komt de verlossing: de poortwachter is schoon! Volgens de arts is het risico dat het via het bloed is uitgezaaid ‘verwaarloosbaar’. Daarna naar de oncoloog. Volgens haar statistieken is het risico van uitzaaiing allesbehalve ‘verwaarloosbaar’. Thuis ben ik helemaal in de zenuwen, ik kan bijna niet eten en slapen. Na een paar dagen bel ik het Helen Dowling Instituut, waar een vriendin over vertelde, voor hulp. Ik kies voor de online therapie Minder moe bij kanker, dan kan ik direct beginnen tijdens de chemokuur. Ik merk meteen ontspanning en slaap weer beter.

Meer rust in mijn hoofd

Een jaar na de chemo start ik met twee dagen in de week werken (ik ben freelance kandidaat-notaris). Het is leuk maar wel druk. Ik raak onzeker omdat het denkwerk moeizamer gaat. Ook krijg ik steeds meer stressgevoelens, druk op de borst en in mijn hals. Het gaat helemaal vast zitten. Eind 2014 heb ik nog steeds last van stress en bel ik het HDI weer. Bij de telefonische intake moet ik al zo verschrikkelijk huilen dat ik nauwelijks kan praten. Ik blijk het hele verhaal emotioneel nog niet te hebben verwerkt. Na een aantal sessies landt het verhaal en krijg ik gelukkig meer rust in mijn hoofd.