Door: Arie, cliënt HDI
Omdat ik naast incontinentie en impotentie ook steeds heftige klachten bleef houden zoals hoofdpijn, vermoeidheid, lusteloosheid en neerslachtigheid en daarmee mijn bestaan in onbalans bracht, heb ik mij in januari 2015 aangemeld bij het HDI in Groesbeek. Na een telefonische intake heb ik zes keer een gesprek gehad met een therapeut.
Essentiële thema’s
De werkelijkheid die mij enorm uit balans bracht, namelijk het niet meer hebben van de regie en de controle over mijn bestaan is leidraad geworden van onze gesprekken. Essentiële thema’s tijdens de gesprekken waren:
• Leren loslaten en leven in het hier en nu.
• Accepteren van verminderde fysieke conditie en uitgaan van wat ik nog wél kan.
• Vanuit acceptatie leren omgaan met incontinentie en impotentie; proberen dit anders te beleven en (on)belangrijk te vinden.
• Benadrukken van zaken waaraan ik plezier beleef.
• Naast mijn krachtdadige kwaliteiten ook mijn zachte kant inzetten.
• Intuïtie en spiritualiteit aanvaarden en gebruiken.
Geen controle en geen regie
Tijdens alle gesprekken is veel gerelateerd aan de dagelijkse dingen in mijn bestaan. Deze casuïstiek uit de praktijk van alledag hebben we tegen het licht gehouden en geprobeerd te koppelen aan (één van) de bovengenoemde thema’s. En het daarbij door mijn therapeut meerdere keren inbrengen van hierop passende metaforen was voor mij altijd een verheldering en vervolgens een goed te hanteren handvat in mijn dagelijks leven. Ook kwam aan de orde dat ik nu vóel dat er iets veranderd is in mijn leven. Er is écht iets veranderd en daarover heb ik dus géén controle en géén regie!
Ik leerde mijn kracht, namelijk door regie en controle en bijhorende inzet en passie mijn doelen te bereiken, af te zetten tegen mijn zachte kant van loslaten, kwetsbaarheid tonen, (h)erkennen van zwakte, en zwakke momenten durven en mogen hebben.
Ik geloof dat deze erkenning bij mij nu pas echt aan het integreren is. Er is niet zomaar iets aan mijn bestaan toegevoegd dat ik erbij heb genomen en ook weer in control heb gekregen. Nee, zó is het niet. Het echte loslaten, buiten mijzelf gaan staan, toeschouwer zijn van alles zonder er regie over te hebben is daadwerkelijk aan de orde. En dat ben ik mij nu nog steeds aan het eigen maken.
Opnieuw complicaties
En inmiddels is het najaar 2015 en doen zich opnieuw complicaties voor. De langzaam stijgende PSA waarde zal in de nabije toekomst zeker leiden tot bestraling. Operatieve ingreep aan urinebuis is binnenkort aan de orde om vernauwing op te heffen en wellicht ook dan incontinentie op te lossen. Opnieuw risico’s … onzekerheid … ziekenhuisopname … herhaling van …?
Ik merk dat het echte loslaten zich weer nadrukkelijk aandient en da’s best moeilijk. Maar indien nodig doe ik weer een beroep op de steun van het HDI…
