Tekst: Manon van Wijnen
“Mijn man en ik zijn niet van die praters, toen ik kanker kreeg groeiden we echt uit elkaar. Zijn leven ging verder en dat van mij stond stil. Ik vond het moeilijk om tegen mensen te zeggen wat ik doormaakte. Ik had echt iemand nodig die geen genoegen nam met een half woord, die doorvroeg, de diepte inging, naar alle gevoelens die ik niet kon uiten. Bij het Helen Dowling Instituut kunnen ze dat als geen ander. Ze weten precies wat er speelt bij kanker. Lichamelijk en mentaal. Ik heb me zo gezien en gehoord gevoeld door mijn therapeut. Dit heeft me echt gered.”
Zo belangrijk dat dit er is
Na haar behandeling zette Greta zich jarenlang in als vrijwilliger voor deze stichting die zo belangrijk was geworden voor haar. “Ik heb op talloze benefietevenementen gestaan en ook bijgesprongen op het secretariaat. Elke keer als ik er kom zie ik wat deze zorg voor mensen betekent, ze gaan echt anders weg dan ze binnenkwamen. Daarom wil ik dit werk steunen. Dat er een organisatie als dit is, waar je terecht kunt als je er zelf en met hun omgeving niet meer uitkomt is zo belangrijk.”
“Het voelt goed om zo bij te dragen aan het voortbestaan van dit instituut, dat voor mij zoveel heeft betekend. Ik gun dat anderen na mij ook.”
Club van 500
“Ik heb mijn wens besproken met mijn man, die zelf na mij ook getroffen werd door kanker en ook bij het HDI is geholpen, met onze kinderen, onze nichtjes. Iedereen snapte het en was het ermee eens. Ze weten hoe belangrijk het HDI voor mij is. Wij zijn ook lid van de Club van 500, waarbij we jaarlijks met 500 euro bijdragen en we hebben het HDI opgenomen in ons testament. Het voelt goed om zo bij te dragen aan het voortbestaan van dit instituut, dat voor mij zoveel heeft betekend. Ik gun dat anderen na mij ook.”
Meer weten over nalaten aan onze stichting? We vertellen je graag meer.